خــورشیــد از لا بـه لای پنــجره ســرک میــکشد , از جــا بلنــد میــشوم , سنــگینی چــشم هایــم یــادگـاری از گــریه هـای دیــشب است

 خــوب میـدانـــم ...

 پـــرده را کنــار میــکشــم , صبــــح ســــــلآم میــکنــــد

 قهـــوه ای تلـــخ را درون یــک فنجــان میــریــزم , یــکــــــ فنجـــان ! و هــم چنــان بــدون شکــــر , تلــــخ ... همــچــون تـــکرار ایــن روزهــای زنــدگی ام , میــنشینـــم و میــنـوشــــم , تنهـــای تنهــــا

 دفتـــر خــاطراتــم را ورق میـــزنـــم .. صفحـــه بــه صفحـــه .. روز بـــه روز , هــر جــا حــرفی از تــوست خــط میــزنـــم ... پــاک میکنــــم ! 

و خــاطراتــم را همــچــون همیــن بــرگه مچــاله میکنـــم و دور میــریــزم کــه لیـاقتــــــ ِ تـــو کـنـــج سطــل زبـاله ی خــانه استـــــ !نــــه صفحــه بــه صفحــه ی دفتـــر خــاطرات یــک دختــــر

 صــدایــت هــم از ذهــن پـاک میکنــــم و دوبــاره بـه خــود قــول میــدهـــم کــه ایـن آخــریـــن بـار بــاشد کـه مــرورت میـکنــم

 سیــــگاری روشــن میـکنــــم و پـــکی عمیـــــق ...........

 گـــم میــشوم در دود سیــــــگار و افــکار صف کشیــده ی پشت ذهنــــم بـه خــود مـی آیــــم , خــورشیـــد از پشت کـــوه بــرایــم دستـــــ تــکان میــدهــد !

تــه سیـــگار را بــا کفشــم لـــه میکنـــم , ایـــن کـار را از آدمهـــــــــا یـاد گـرفتـه ام وقتــی زیــر دستـــــ و پــایــشان لـــه شـدم و تنهـــا لبخنــــد زدنـــد 

 لبخنـــدی تلــــخ میــزنــــم

و ایـــن پنـــجــره استــــــــ کــه بـــوی سقــوطــــــــ میــدهـــد !!